سلام دوستان؛
قصد بنده از اين تاپيك يه مشورت و شايد قدري درد و دله،
از اينجا شروع ميكنم كه من يه كمالگرايي قوي توي شخصيتم دارم كه هميشه ازم خواسته در هر زمينه اي كامل و بهترين باشم[ گرچه ميدونم انسان با اشتباه و تجربه است كه رشد ميكنه و هيچ انسان مطلقا كاملي وجود نداره]
اما بيشتر از هر جنبه اي من يه ترس از شكست تحصيلي بزرگ تو وجودم دارم
كه بعد از قبولي پزشكي تقريبا زندگيم رو مختل كرده.
ما تو رشتمون يه امتحان جامع داريم كه من سري اول نتونستم بخونم و از اين امتحان جا موندم
يه ميان دوره برگزار كردن براي جا مونده ها
و من نشستم و تلاشم رو كردم و خيلي هم آماده سر جلسه حاضر شدم
سر جلسه ي امتحان هم مطمئن بودم كه قبول ميشم
اما دو روز پيش كه نتايج اومد ديدم با اختلاف سه تا سوال باز هم جا موندم
شما فكر كنيد دوبار شكست براي كسي كه يه ذهنيت كمالگرا داره و از شكست تحصيلي ميترسه چقدر بزرگ ميتونه باشه
با اين اوصاف من يك ترم جا ميمونم
و چيزي كه بيشتر از همه آزارم ميده اينه كه حس ميكنم ديگه اون دختر كاملي كه بقيه هميشه بهم نسبت ميدادن نيستم
من برخلاف همكلاسيهام هرگز تك بعدي نبودم
ويولن ميزنم ، كتاب غير درسي زياد ميخونم، براي نشريات مختلف مينويسم و عكاسي ميكنم...
همه ي اينها باعث شده بود به شدت مورد تحسين باشم اما با اين شكست و يك ترم جا موندن حس ميكنم ارزشهامو از دست دادم
ميدونم درگير فكر و حرف ديگرانم
اما تا به الان به هيچ شكلي نتونستم بي اهميت باشم به فكر دنياي اطرافم
ميخوام بدونم شما ارزش آدم هارو در چي ميبينيد؟
و از ديد شما دانشجويي كه يك ترم جا بمونه چه شكليه؟!